دیوان اشعار رودکی

تخفیف ویژه

مقدمه اي از کتاب:

ابو عبدالله جعفربن محمد رودکي در تاريخ ادب به عنوان پدر شعر فارسي شهرت دارد. وي در قرن سوم هجري قمري ،نيمه ي دوم قرن نهم ميلادي در سال 250 شمسي در روستايي از قراي رودک سمرقند، زاده شد و در 69 سالگي در سال 319 در همان روستاي زادگاه خويش زندگي را بدرود گفت. وي از نوجواني، قرآن را از بر داشت و با صدايي دلکش مي خواند و از استادي بنام ابولعبک بختيار، درس نواختن بربط مي گرفت. به زودي شهرت خنياگري و آواز خوش او با شعرهايي که خود مي سرود، به همه جا رسيد و امير خراسان، نصربن احمد ساماني ،را واداشت تا او را به دربار خويش بخواند. رودکي در دربار سامانيان که مردمان آزاد انديش و هنر پرور بودند ،از مکنت و تجمل بسيار برخوردار شد. وي مرداني بزرگ چون امير نصر ساماني ،ماکان کاکسي از سرداران و اميران بزرگ ديلمي و اوالفضل بلغمي وزير دانشمند دربار ساماني را ، که جايزه هاي کلان به او مي دادند، در اشعار بسيار زيبا و استادانه ي خويش ستوده است. با اين همه ،رودکي شاعري ستايشگر نبود. شعرش روان، ساده ،دل انگيز و سرشار از شوق و ستايش لذات و شادي هاي زندگي است.
اهميت رودکي در تاريخ ادب ما نه تنها به سبب آن است که وي پيش از شاعران بزرگ ديگر به سرودن شعر فارسي روي آورد، بلکه از آن جهت نيز هست که انواع مختلف شعر فارسي را به زيباترين و رساترين صورت ابداع کرد. او نخستين شاعري است که قالب هاي گوناگون شعر فارسي را بر پايه اي استوار بنا نهاد و راه را براي ظهور بزرگاني چون فردوسي و ساير استادان عصر غزنوي هموار کرد.
پيدايش رباعي را در شعر فارسي به رودکي نسبت مي دهند. رودکي با وجود تقدم نسبت به شاعران بزرگ ايران زمين از پرکارترين نيز به شمار مي رود. تعداد عشرهاي رودکي را از صد هزار تا يک ميليون بيت دانسته اند، انچه اکنون مانده بيش از هزار بيت نيست که مجموعه اي از قصيده، مثنوي ،قطعه و رباعي را در بر ميگيرد. وي از غير از اشعاري که در قالب غزل ،قصيده و قطعه دارد کليله و دمنه را هم به نظم درآورده بود که از آن ابياتي پراکنده موجود است.