تذکار وحی دفتر اول

تخفیف ویژه

بخش اول: نكات راهبردى كلى

1. بايد باور كنيم كه به قرآن نيازمنديم. به‌نظر شما چگونه مى‌توان به اين باور رسيد يا آن را استوارتر كرد و تقويت نمود؟ و چگونه مى‌توان اين باور را به ديگران انتقال داد؟

2. بايد به‌صورت معقول و واقع‌بينانه به اين پرسش پاسخ دهيم كه «انتظار ما از قرآن چيست‌؟» از قرآن چه مى‌خواهيم‌؟ اگر اين انتظار را به‌درستى نشناسيم نمى‌توانيم به انس با قرآن دست يابيم؛

3. همچنين اين پرسش را نيز به‌صورت معقول و واقع‌بينانه پاسخ دهيم كه «قرآن از ما چه انتظارى دارد؟» قرآن از ما چه مى‌خواهد؟ آيا مى‌توان گفت كه اين انتظار به شرح ذيل است‌؟ تلاوت← تدبر و فهم (سطوح فهم، بسيط و فراتر) ← عمل به دستورالعمل‌ها← انس؛

4. دست‌كم بايد قرآن را از نگاه خود قرآن تا حدودى بشناسيم. يكى از راهكارها، شناخت پاره‌اى از اوصاف و عناوين قرآن است؛ از جمله: قرآن، كتاب، نور، شفا، فرقان، حكمت، نذير، بشير، هدايتگر، و حديث؛

5. بايد ويژگى‌هاى قرآن را نسبت به كتاب‌هاى آسمانى ديگر به‌صورت درست و واقعى بدانيم. جهان‌شمول، جاودانه، قول فصل، ميزان حق، و مهيمن از جملۀ اين ويژگى‌هاست؛ 6. بايد اهداف قرآن را بدانيم و آنها را به‌صورت پلكانى ترسيم كنيم: اهداف ابتدايى، مانند تدبر و تعقل؛ اهداف متوسط، مانند انذار و تبشير؛ اهداف عالى، مانند معرفت، باور و پرستش خدا؛

7. لازم است نظام تعاليم قرآن را بشناسيم و بدانيم كه اين كتاب با چه ساختارى، و به‌لحاظ محتوايى با چه نظام و معارفى، نظام يافته است. آيا مى‌توان نظام تعاليم قرآن را هرمى‌شكل ديد كه در رأس آن توحيد قرار دارد؟ آيا مى‌توان معارف وحى را به دو دستۀ كلى: يك. ذكر و شرح اوصاف و اسماى حق‌تعالى؛ دو. شرح مناسبات حق‌تعالى با عالم آفرينش، تقسيم كرد؟

8. بايد شيوه‌هاى تبيين و تشريح معارف در قرآن را شناخت؛ مانند استفاده از تمثيل، جدال احسن، پيوند تعاليم نظرى با منش‌هاى اخلاقى، داورى قاطع، و تبيين سير عمودى پديده‌ها؛

9. بايد دريابيم كه قرآن و اهل‌بيت (عليهم السلام) چه پيوندهايى با هم دارند؟

10. همچنين بايد بدانيم كسى كه در خدمت قرآن در پى فهم و تفسير آيات است، بايد به چه علومى مجهز باشد؛ بايد از چه ويژگى‌هايى داشته باشد؟ موانع فهم و تفسير چيست‌؟

11. براى آگاهى بيشتر در اين مباحث، كتاب‌هاى قرآن در اسلام علامه طباطبايى (قدس سره)؛ قرآن در قرآن آيت‌الله مصباح يزدى و مقدمۀ تفسير تسنيم راهگشاست.

رحمان و رَحيم : وصف‌هاى مبالغه از «رَحمَة: بخشش و احسان ازسرِ مهر». حمد : ستايش، و آن‌گاه كه برابر نعمت باشد به‌معناى سپاس نيز هست. عالَمين : جمعِ «عالَم: جهان، مردم». دين : جزا (كيفر و پاداش)؛ درخصوص هريك نيز به‌كار مى‌رود. نَسْتَعِينُ‌ : از «اِستعانة: يارى خواستن». اِهْدِنَا : اهدِ - نا. اهد از «هِداية: راهنمايى كردن، راهبرى كردن». ضالِّين : جمعِ ضالّ از «ضلالة: گمراه بودن». ترجمه به نام خداوند گسترده‌مهر بس مهربان (1) ستايش از آنِ خداست كه پروردگار جهان‌هاست (2) گسترده‌مهر بس مهربان است (3) مالك روز جزاست (4) تنها تو را مى‌پرستيم و تنها از تو يارى مى‌خواهيم (5) ما را به راه راست هدايت كن (6) راه كسانى كه به آنها نعمت دادى، آنان كه نه مورد خشم‌اند و نه گمراه‌اند (7)