پژوهشی در فرهنگ حیا

6% تخفیف ویژه

مقدمه ای از کتاب:

متون دينى (قرآن و حديث) را بايد منبع و سرمايه علمى دانست نه يك محصول پردازش شده علمى. همان گونه كه اين منبع غنى براى پرسش‏ هاى فقهى، كلامى و تفسيرى، پاسخ دارد، براى پرسش ‏هاى روانشناختى و تربيتى نيز پاسخ دارد. البته نبايد فراموش كرد كه متون مقدس صامت ‏اند و پاسخ‏ جويى از متون صامت، نياز به استنطاق دارد. اين همان چيزى است كه از آن به عنوان فقه الحديث يا منطق فهم حديث ياد مى‏شود. دانشهاى اسلامى همانند فقه، كلام و تفسير كه متن محور هستند، هرگز به صورت تدوين شده در متون وجود نداشته‏ اند بلكه دانشمندان اسلامى با تلاش علمى و روشمندانه خود به مطالعه متون پرداخته‏ اند و قوانين حاكم بر متون را در هر رشته، به دست آورده ‏اند و سپس به تدوين و تنظيم آن پرداخته ‏اند. در قلمرو علوم روانشناختى و تربيتى نيز همين امر صادق است. وقتى صحبت از روانشناسى اسلامى يا دينى مى‏ شود نبايد انتظار داشت كه مجموعه ‏اى مدون و منظم از آسمان نازل و يا از زبان اولياى دين صادر شده باشد و در اختيار ما باشد. آموزه‏هاى روانشناختى و تربيتى متون مقدس را بايد كشف و طبقه ‏بندى كرد و اين كار نيازمند فهم روانشناسانه از متون است. همان گونه كه فهم فقهى و فهم كلامى و فهم تفسيرى، دانشهاى فقه، كلام و تفسير را به وجود آوردند، فهم روانشناسانه نيز مى ‏تواند به كشف و طبقه ‏بندى آموزه‏ هاى روانشناختى متون بپردازد و نظريه‏ هاى روانشناختى مبتنى بر متون را توليد كند.