کتاب ترجمه اسرار الشهاده مشاهده عکس بزرگتر

کتاب ترجمه اسرار الشهاده(2 جلدی)

978-600-6085-79-1

جدید

6,000,000 ﷼

کتاب ترجمه اسرار الشهاده (دو جلدی)

نویسنده: ملا آقا دربندی
مترجم: محمد حسين بن على اكبر شريعتمدار تبريزى

فاضل دربندى رحمه‏ الله سال‏ها از محضر علماى بزرگ آن زمان، چون: ملاّمحمد مازندرانى رحمه‏ الله معروف به «شريف العلماء» و سيّد ابراهيم قزوينى رحمه‏ الله صاحب «ضوابط» و....

با خرید این محصول شما 600000 امتیاز وفاداری دریافت می کنید.


آثار مرتبط

توضیحات

مقدمه ای از کتاب اسرارالشهاده دربندی:

فاضل دربندى رحمه‏ الله سال‏ها از محضر علماى بزرگ آن زمان، چون: ملاّمحمد مازندرانى رحمه‏ الله معروف به «شريف العلماء» و سيّد ابراهيم قزوينى رحمه‏ الله صاحب «ضوابط» و ديگر استادان بهره برد، تا اينكه به مراتب والايى از دانش و فضل نائل آمد. وى در علوم مختلف صاحب نظر و تأليف بود. فاضل دربندى رحمه‏ الله سال‏ها در عتبات عاليات به تحقيق و تدريس و تربيت شاگردان پرداخت و جمع زيادى از محضرش بهره‏مند شدند.  مؤلّف «قصص العلماء» از وى چنين ياد كرده است: «آخوند ملاّآقا دربندى دُرّ صدف فقاهت و اجتهاد، عالم عامل باسواد (راستى و درستى در گفتار و كردار) علاّمه اين ازمنه، از شاگردان شريف العلماست...». محدّث قمى رحمه ‏الله هم در «فوائد الرّضويّه» اين‏گونه تعبير می ‏كند: «شيخ فقيه، نبيه متكلم، محقق مدقق، جامع معقول و منقول، عارف به فقه و اصول، از شاگردان شريف العلماست...». كتاب شريف «اسرار الشهاده» از نوادر كتب معارف حسينى عليه‏السلام است، لذا نكته مهمّى كه به خوانندگان محترم اين كتاب، خصوصاً عزيزانى كه اطلاع كافى از آثار «مرحوم ملاّآقا» نداشته و يا تحت تأثير سخنان و مكتوبات ديگران قرار گرفتند، پيشنهاد مى‏گردد حتماً اين كتاب شريف را با دقّت و تأمّل بيشتر مطالعه نمايند،چرا كه پاسخ بسيارى از شبهات را در اين كتابنورانى خواهند يافت، لذا با چند بار مطالعه، مطالب دقيقه آن فهميده خواهد شد. خصوصاً بخش تذييلات آن كه حاوى نكات ظريفى است كه به فرمايش مرحوم دربندى «در تذئيلات هر مقدمه و هر مجلس، اسرارى است كه از قواعد مستفاده از آيات و سنّت و اصول حكمت محكمه الهيّه مستنبط شده است...»

 

کتاب شریف « اسرارالشهاده‌ » ، از نوادر کتب معارف حسینی است که از تألیفات عالم فاضل و مجتهد کامل، مرحوم ملاّ آقا دربندی (متوفی 1285 ه‌ق) می‌باشد.

کتاب « اسرار الشهاده‌ »، شامل مسائل علمی، اعتقادی، تاریخی و مقتلی و اخبار واقعه عاشورا می باشد که از جمله مباحث آن عبارت است از:
خلقت نورانی اهل بیت به ویژه حضرت سیّدالشهدا علیه السلام ، مصائب آن حضرت و اسرار شهادت در أعلی‌علّیین و در زمین، عظمت سوگواری و مجالس امام حسین علیه السلام ثواب و حقیقت زیارت و بسیاری نکات ارزشمند و معرفتی و ولایی.
خواننده مُنصِف این کتاب، با مطالعه مقدمات و مجالس آن، سوز و گداز این مرجع شیعه را در مصائب خامس آل عبا به وضوح مشاهده می‌کند و بی شک به مقام علمی و معرفت ولایی آن بزرگوار در دفاع از امامت و شعائر الهی پی‌خواهد برد.

کتاب «اسرار الشهاده» شامل مباحث نورانی پیرامون حضرات معصومین بویژه سیّد و سالار شهیدان علیه السلام و برخی اسرار و رموز واقعه کربلا و حوادث پس از آن می‌باشد که به بیان معارفی از جمله نکات زیر پرداخته است:

چگونگی لبیک گفتن خداوند و مخلوقات به استغاثه امام حسین علیه السلام
اسرار نزول ملائکه جهت تعزیت پیامبر صلی الله علیه واله و پاسخ به شبهه نزول جبرئیل
اسرار تحریض امام حسین علیه السلام اصحابش را
اسرار امر کردن امام علیه السلام به بیرون آمدن زنان طاهره علیهم السلام از خیمه ها
قلب مبارک حضرت عباس علیه السلام خزانه خداوند تعالی
برتری اصحاب امام حسین علیه السلام بر دیگران و رسیدن به مقام عصمت
اسرار شهادت طفل رضیع و سرّ نماز خواندن امام حسین بر طفل رضیع
سر لبخند امام حسین علیه السلام
تسلیت پیامبر , به حضرت زهرا علیهم السلام
اسرار دستور ائمه علیهم السلام به مرثیه سرایی
تحقیق در معنای گریه هر چیزی بر امام حسین علیه السلام
رسیدن انبیا و مرسلین به مراتب عالی به سبب گریه بر سیّدالشهدا علیه السلام

نظر برخی بزرگان درباره شخصیت مرحوم دربندی:

آقا بزرگ طهرانی : « مرحوم دربندی‌ » عالم متبحّر و متکلّم و بارع و فقیه فاضل و رجالی محدّث، کثیرالحب لسیّدالشهدا ، کثیرالتّوجع و البکا و اللّطم و النوح. مؤلّف قصص العلماء : ملاّ آقا دربندی، دُرّ صدف فقاهت و اجتهاد است.
محدّث قمی : [ملاّ آقا] شیخ فقیه، نبیه متکلّم، محقق مدقق، جامع معقول و منقول و عارف به فقه و اصول است.

مرحوم ملا آقا دربندی در خصوص تألیف این کتاب می فرمایند:
عزم نمودم بر تصنیف کتابی در فضل جناب سیدالشهداء علیه السلام و در باب زیارت، بکاء ، جزع و نوحه بر خامس آل عبا علیهم السلام و آنچه متعلق بر آنهاست. ولیکن من در این امر متردّد بودم مثل کسی که قدمی را پیش گذارد و قدمی را عقب کشد به جهت علم من، با اینکه اتمام این کتاب امری است صعب و مستصعب و محتاج است به استعمال فکر در شب و روز؛ تا اینکه …مرا مامور نمودند به تصنیف کتابی در اسرار شهادات…

ترجمه کتاب اسرار الشهاده

بسم اللّه‏ الرّحمن الرّحیم
الحمدللّه‏ ربّ العالمین و صلّى اللّه‏ على سیّدنا محمد و على آله صلوات اللّه‏ علیهم اجمعین
و اللّعن الدائم على اعدائهم اجمعین.
براى همگان در سبع سماوات و ارضین هیچ شک و تردیدى نیست که وجود شریف حضرت سیّدالشهداء علیه‏السلام خصوصاً در عاشوراء سال 61 ه، عوالم را مدیون خود نموده است، چنانکه: «انّ الحسین مصباح الهدى و سفینه النجاه». و هر کس به گونه‏اى خود را به این کشتى نجات رسانده تا نجات یافته و راه به هدایت برده است. و هیچ شکّى نیست که این کتاب شریف اولین و آخرین نوشته پیرامون عظمت آن حضرت و مصائب آن بزرگوار و اهل‏بیت و اصحاب آن حضرت علیهم‏السلام نیست که نوشته شده است، ولى نوعى تعظیم شعائر است که قرآن می ‏فرماید: «وَ مَن یعظّم شعائراللّه‏ فَانّها مِن تَقوى القلوب» و مولایمان حضرت امیرالمؤمنین علیه‏السلام می ‏فرمایند: «نحن الشعائر…» و ما وظیفه داریم پیرامون آن حضرت هر روز، هر کجا که مناسبت دارد، به هر صورت که شرع دستور داده است عرض ادب و خدمت کنیم؛ با گریه، عزادارى، سیاهپوشى، ساخت حسینیه، تکیه، تعمیر گنبد و گلدسته، کتاب، شعر و دیگر شعائر. از طرفى اگر همه علماء خدمت نمایند، تألیف و تصنیف کنند، خطباء و بلغاء منبر روند، شعراء مدح و ثناء و مرثیه خوانند، همه و همه صبح و شام در تمام عوالم تبلیغ امر ولایت کنند حقّى کوچک از مودّت «قُل لا أسئلُکُم علیه أجراً الاّ المودّه فى الْقُربى» اداء نخواهند کرد که همه این عوالم امر به مودّت این ذوات مقدّسه شده‏اند. و خصوصاً گفتن و نوشتن پیرامون حضرت سیّدالشهداء علیه‏السلام، کربلا، تربت، اشک، مقام آن، ثواب آن، اثرات آن، شهداء اهل‏بیت، اصحاب آن حضرت علیهم‏السلام گرچه کارى بس دشوار است، آنهم با کثرت اخبار و روایات و کتبى
که در اختیار ما می باشد. و اگر همگان خاک بر سر ریزند، به سر و سینه زنند و پاى برهنه به زیارت روند، در کوچه و بازار، زار زار گریه کنند و صرخه سر دهند، هر روز مانند عاشورا و اربعین بسوزند و اقامه عزا کنند، باز حقّى از حقوق یکى از مصائب آن امام مظلوم علیه‏السلام اداء نشده است. و به فرموده مرحوم دربندى در «سعادات ناصریه»: یقین و اعتقادم بر این است که اگر گریه، بیتابى، بکاء و ناله حضرت زهرا علیهاالسلام و همراهان آن مظلومه یعنى هزار نبى، هزار صدّیق، هزار شهید و هزار هزار ملک با آن حالتى که در اخبار پیشین گفته شده نبوده، هرآینه می ظلوم عطشان همه اهل دنیا از اول خلقت تا قیام قیامت، گریه کنند. در این میان یکى از کسانى که خدمتى شایان فرموده در عین حال که مظلوم و مأجور واقع شده است الشیخ العالم المخلص الصفى المولى آقابن عابد بن رمضان بن زاهد الشیروانى الدربندى الحائرى علیه‏الرّحمه و الرّضوان است که کتاب «اکسیر العبادات فى اسرار الشهادات» را که کتابى علمى، اعتقادى، تاریخى و مقتلى است، تألیف فرموده است رضوان اللّه‏ تعالى علیه. اگر چه در این مختصر به یقین احوال آن مرجع دینى شیعه و کتاب شریف او اشاره‏اى بیش نیست، فرصتى دیگر و تألیفى جداگانه می طلبد، ولى از باب وظیفه‏اى که مسئولین «انتشارات طوباى محبت» لطف نموده و به حقیر سپرده‏اند، اشاره مختصرى به احوال آن بزرگوار داریم. مرحوم شیخ ملاّ آقا بن عابد بن (عباد) بن رمضان بن زاهد دربندى شیروانى حائرى به فرموده آقا بزرگ طهرانى رحمه‏الله: عالم متبحّر و حکیم و بارع و فقیه فاضل و رجالى محدّث، کثیر الحبّ لسیّدالشهداء علیه‏السلام، کثیرالتوجّع و البکاء و اللّطم و النوح (انتهى موضع الحاجه). ایشان اهل دربند از روستاهاى شیروان در استان خراسان شمالى است، آن بزرگوار به زبان ترکى هم سخن می گفته چنانکه اهل شیروان به فارسى و ترکى سخن می گویند.
(ولادت): حدود سال 1208 ه ق در (دربند) متولد شده است.
(ورود به حوزه علمیّه): براى کسب علم ابتدا به قزوین آمده که در آن زمان حوزه علمیّه مفصّلى داشته است. در سال 1242 ه ق که مرحوم علاّمه سیّد محمّد مجاهد طباطبائى رحلت نموده، در تشییع جنازه سیّد از قزوین به کربلاى معلّى رفت و ساکن آنجا شد و در درس مرحوم شریف العلماء مازندرانى حاضر شد و از محضر آن بزرگوار بهره برد، که اکثر جلسات درس همراه با ماجراهاى خاصّ مرحوم ملاّ آقا بود. در سال 1246 ه ق پس از رحلت استادش مرحوم شریف العلماء مازندرانى (مدفون در سرداب منزلش در کربلاى معلّى) راهى نجف اشرف و پس از چند سال به کربلاى معلّى برگشت، در حالى که در علوم بسیارى متبحّر گشته و از مراجع وقت شده بود و مشغول به تدریس خارج فقه و اصول و بعضى کتب دیگر شد و صاحب رساله عملیّه بود، تا آنجا که بیش از 20 کتاب سنگین علمى در اصول و فقه و تاریخ کربلاء تألیف و از خود به جاى گذاشته است که به بعضى از آنها اشاره می شود.

(تاریخ فوت و مدفن): در اواخر عمر به طهران آمد و اقامه منبر حسینى علیه‏السلام می فرمود و وصیّت نموده بود هر زمان من از دنیا رفتم جنازه‏ام را به کربلاى معلّى ببرید. و در (دربند – در غفور یا غرفه) در سال 1285 ه ق وفات یافت. منتهى در اثر مسائلى نتوانستند بدن او را بلافاصله به کربلاى معلّى ببرند، لذا جنازه آن بزرگوار را به طور امانت دفن کردند و بعد از 6 ماه جنازه را از قبر بیرون آورده در حالتى که بدن صحیح و تازه و سالم بود، طبق وصیّت به کربلاى معلّى بردند و کنار قبر مرحوم سیّد محمد مهدى صاحب «ریانى» در صحن شریف امام حسین علیه‏السلام به خاک سپردند، روحش شاد رضوان اللّه‏ تعالى علیه.

در تاریخ رحلت آن بزرگوار سروده ‏اند:

انفصمت عرى الهدى بفقده و انقصمت ظهور من قالوا بلى و مذ اتانا نعیه أرّخته قد طار روحه الى عرش العلى

تألیفات:
1. اکسیر العبادات فى اسرار الشهادات معروف است، که در نهایت جودت و حسن تحریر و فصاحه و بلاغه و سلالت و جزالت از خامه آن حبر نحریر بعرصه ظهور رسیده و اخبار مصیبت را جمع نموده است.
2. جواهر الایقان در مقتل.
3. الجوهره یا جوهر الصناعه در اسطرلاب.
4. حجیّه الاصول المشتبه باقسامها.
5. خزائن الاحکام.
6. خزائن الاصول.
7. رساله‏اى در اکسیر.
8. رساله‏اى در رجال و درایه.
9. سعادات ناصریه در مقتل.
10. عناوین الادلّه در اصول (عناوین المسائل).
11. الفن الاعلى فى الاعتقادات.
12. فن التمرینات (که به خزائن الاصول در یک‏جا چاپ شده است).
13. قوامیس الصناعه فى فنون الاخبار.
14. قوامیس القواعد در رجال (قوامیس فى علم الرجال).
15. رساله عملیّه.
و…

اشاره‏اى به خصائص و کلمات بزرگان پیرامون مرحوم دربندى
1. تبحّر و احاطه بر کتب اهل خلاف مباحثات و مناظرات او با اهل خلاف زبانزد بوده است، که در کتب مختلف از جمله «اسرارالشهادات» بعضى از آنها را ذکر فرموده است. مرحوم دربندى در سن 20 سالگى شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید را درس می ‏گفته و نقد می ‏فرموده است.
2. امر به معروف و نهى از منکر مرحوم تنکابنى صاحب «قصص العلما» می ‏نویسد: در امر به معروف و نهى از منکر أوحد اهل زمان بوده، در مسائل مختلف اگر جایى خلاف شرع می ‏دید، اظهار می ‏فرمود. حتّى بارها به بغداد رفته و از اذیّت زوّار و گرفتن اموال شکایت برده و نتیجه‏ها داده است. روزى ناصر الدین شاه به دیدن او آمده، مرحوم ملاّ آقا دید که سبیل شاه بلند است، فرمود: تو سلطان اسلام هستى، سبیلت را اصلاح نکردى؛ و شارب نزدن خلاف قوانین اسلام است. شاه به جهت امتثال امر مرحوم ملاّ آقا دلاّک را خواست و در همان مجلس قدرى از سبیلش را کوتاه کرد.
3. احترام به کتب روایى و علمی ادب و احترام به روایات و احادیث به نام مبارک اهل‏بیت علیهم‏السلام، به گنبد و ضریح و خاصّه تربت حضرت سیّدالشهداء علیه‏السلام کسب تقوى – اضافه بر انجام وظیفه – و کسب حسنه است. مرحوم ملاّ آغا دربندى هنگامی که تهذیب شیخ طوسى رحمه‏الله یا بعضى کتب دیگر را بر می ‏داشت مانند کلام اللّه‏ می ‏بوسید و بر بالاى سر می ‏گذاشت و می ‏فرمود: کتب اخبار مانند قرآن محترمند. لذا طلاب محترم و شاگردان مکتب امام صادق علیه‏السلام خوب است مراجعه‏اى به باب رابع «منیه المرید» شهید ثانى رحمه‏الله در این موضوع داشته باشند.
4. احاطه به علوم مختلف و فصاحت و بلاغت مرحوم ملاّ آقا داراى علوم معقول و مؤسس در علم منقول است. مرحوم تنکابنى میگوید: مکرّر استاد سند، آقا سید ابراهیم می‏فرمود که: آخوند ملاّ آقا از ارباب فنّ اصول است و به او رجوع کنید.و در علم کلام و حکمت مطالب معقول او به قوانین شرعیّه مطابق و در علم رجال أوحد رجال و معط رحال ارباب کمال و در فصاحت و بلاغت در دیار عرب و عجم، مسلم بود. صاحب قصص العلماء می ‏فرماید: بلکه این فقیر در این اعصار در فصاحت و بلاغت براى او تالى و ثانى ندیدم و همچنین در عربیت. یکى از تألیفات آن بزرگوار، کتاب «خزائن» است که مشتمل بر 3 مجلد است. جلد اول؛ شرح منظومه بحر العلوم است در فقه، طهارت و قدرى صلوه و فروع بى اندازه وشته با استدلال در غایه احکام و اتقان و رواه.
جلد دوم؛ در ادلّه عقلیّه و بعد از استصحاب، تعارض استصحاب با قواعد فقهیّه را با نهایت تحقیق بیان نموده، مثل: عموم على الید و لا ضرر و ید دلیل بر ملکیّت و ما یضمن بصحیحه یضمن بفساده و غیرها من القواعد الکلّیه. و روش آن بزرگوار این بوده که داخل هر مسئله از مسائل فروع یا اصول که می ‏شد مسائل کثیره‏اى به شقوق مختلف ذکر می ‏کرد.
جلد سوم؛ در اعتقادات و اصول عقاید و درایه و قواعد رجالیّه و غیرها و اجتهاد و تقلید می ‏باشد. کتب دیگر آن بزرگوار در مسائل اصولى و فقهى مبیّن احاطه او به علوم مختلفه است. نقل شده: زمانى مرحوم آیه‏اللّه‏ شیخ محمد حسن نجفى صاحب «جواهر الکلام» براى زیارت مخصوصه‏اى به کربلاى معلّى (على ساکنها آلاف التّحیّه و الثّناء) مشرّف شده بود؛ در موضوع فقه از محضر مرحوم دربندى پرسش نموده‏اند که آیا «جواهر الکلام» را دیده‏اید؟ مرحوم دربندى فرمودند: از «جواهر» در «خزائن» ما بسیار است.

کلام مرحوم مؤلّف در مورد خودشان
«از بدو نشو و نما و صغر سن یعنى از سنّ شش و هفت سالگى خود را ندیدم مگر در مقام تدرّس و تدریس و تعلّم و تعلیم، و در خدمت کردن به اساتید کرام و اساطین فخام، تقصیرى از این حقیر صادر نشد، و بعد از آن در مدّت قریب به 30 سال عمر را صرف تصنیفات نمودم و در جمله کثیره از علوم و فنون حقّانیّه از معقول و منقول، مصنّفات چند به عمل آمد؛ مثل «خزائن الاحکام» در شرح درّه نجفیّه در فقه، و «خزائن الاصول» در اصول، و «فنّ أعلاء» در
اعتقادات، و «فنّ تمرینیّات» و «قوامیس الصناعه» در فنون اخبار و رجال و غیر ذلک، و کتب مبسوطه و مختصره که تخمیناً همه اینها به سیصد هزار بیت می ‏رسد، و بعد از آن ملتفت به امور دقیق شده‏ام و آن این است که ارتکاب مشتقات و مزاوله متاعب در این مدیده هرچند خالى از اجر نخواهد شد ولیکن کاش در نصف این مدّت مشغول می ‏شدم به عملى که اجرش اعظم و ثوابش اکثر و خودش خالص از شوائب عیوب و اغراض نفسانیّه است، و آن تصنیف کتاب جامع است در معرفت اسرار و غوامض اخبار و آثار ادلّه بر فواضل و فضائل و مناقب آل اللّه‏ تعالى و اهل‏بیت رسول اللّه‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله… ».

5. ارادت و توجّه او به اهل‏بیت علیهم‏السلام خاصّه حضرت سیّدالشهداء علیه‏السلام مرحوم آغا بزرگ طهرانى در خصوص مرحوم دربندى می ‏فرماید: «کثیرالحبّ لسیّدالشّهداء علیه‏السلام، کثیر التّوجع و البکاء و اللّطم و النّوح». و بر اهل فنّ، معانى هر یک از این کلمات پوشیده نیست.
مرحوم ملاّهاشم می ‏فرماید:
«اوّل عاشق حضرت سیّدالشهداء علیه‏السلام جناب آخوند ملاّ آغا بن عابدبن رمضان الدربندى صاحب کتاب «خزائن» و کتاب «اسرارالشهاده»، اخلاصش به حدّى بود که بالاى منبر هنگام مصیبت خواندن، بیاختیار عمّامه‏اش را به زمین می ‏زد و لباسش را پاره می ‏کرد و روز عاشوراء لباسهایش را از بدن خارج می ‏کرد و لنگ به کمر می ‏بست و گِل به صورت و محاسن می ‏مالید و خاک به سر می ‏ریخت و به همین هیئت، میان کوچه و بازار
و بالاى منبر می ‏رفت.» مرحوم ثقّه المحدّثین شیخ عباس قمی در «هدیه الاحباب» می ‏فرمایند: «الملاّ آقا بن عابدن رمضان، شیخ فقیه متکلّم محقّق مدقق، جامع المعقول و المنقول عارف بالفقه و الاصول، کان من تلامیذه شریف العلماء و کان له فى حبّ اهل البیت علیهم‏السلام سیّما سیّدالشهداء علیه‏السلام مقام رفیع و فى التّعصّب للشریعه المقدّسه مقام منیع و له حکایات فى التّعزیه الامام الحسین علیه‏السلام… ».

مرحوم تنکابنى از شاگردان آن بزرگوار می ‏فرماید:
«در اقامه عزاء حضرت سیّدالشهداء علیه‏السلام مواظب و متصلب و راسخ بود؛ به نحوى که در بالاى منبر از شدّت گریه غش می ‏کرد و در روز عاشوراء لباس خود را از بدن می ‏کند و لنگ می ‏بست و خاک به سر می ‏ریخت و گِل به بدن می ‏مالید و به همان هیئت بر منبر می ‏رفت و مجملاً اخلاص او به ائمّه اطهار علیهم‏السلام فوق اخلاص ابناى روزگار بود.»

خلوص مرحوم دربندى
مرحوم دربندى در محبّت خاندان عصمت و طهارت علیهم‏السلام خاصّه حضرت سیّدالشهدا علیه‏السلام محبّت خاص و بینهایتى داشت و در احیاء عزادارى آن بزرگوار مساعى جمیله به کار برده و موارد بسیارى از وى نقل شده:

الف. عتبه‏بوسى آستان مقدّس اهل‏بیت علیهم‏السلام زمانى مرحوم شیخ مرتضى انصارى که مرجع اعلاى شیعه بود (از شاگردان شریف العلماء
و هم درس ملاّ آقا بود) براى زیارت به کربلاى معلّى مشرّف شده بود، هنگامی که خواستند همراه مرحوم دربندى و جمعى دیگر وارد حرم حضرت عباس علیه‏السلام شوند، مرحوم دربندى فرمودند: عتبه حضرت عباس علیه‏السلام را ببوسید که مردم ببینند مرجع شیعه نسبت به عتبه و ادب به این خاندان چگونه است و یاد بگیرند (قریب به این بیان). مرحوم شیخ انصارى عتبه را بوسیدند ولى فرمودند: من به عنوان عتبه حضرت عباس علیه‏السلام نبوسیدم (که آن مقامی والاست) بلکه جاى پاى زوّار حضرت عباس علیه‏السلام را بوسیدم. و شبیه این ماجرا در نجف اشرف هم نقل شده است. و فرمودند: عتبه حضرت امیرالمؤمنین علیه‏السلام را باید حسنین علیهماالسلام ببوسند، من جاى پاى زوّار حضرت عباّس علیه‏السلام را
می ‏بوسم.

ب. روضه حضرت عباس علیه‏السلام در تبریز و شفاى 27 نفر
مرحوم دربندى در ایّام اقامتش در عتبات، به منظور زیارت حضرت ثامن الحجج علیه‏السلام به ایران آمده و در هنگام مراجعت، از طریق آذربایجان عازم عتبات عالیات گردید. پیش از مراجعت به عتبات، بنا به تقاضاى مردم متدیّن تبریز، به مدت 10 روز در آن شهر اقامت کرد و در مسجد جامع تبریز، بساط تبلیغ و ارشاد گسترد. می ‏گویند: جاذبه منبر ایشان به قدرى بوده که همه فضاى مدرسه طالبیّه و مساجد موجود در آن، از مردم متدیّن و عاشق دلسوخته سالار شهیدان علیهم‏السلام مملو از جمعیّت می ‏گشت و هر روز جمعى از عاشقان حسینى علیه‏السلام، در اثناء روضه ایشان غش می ‏کردند و روى دست‏ها از مساجد بیرون برده می ‏شدند. در آذربایجان مرسوم است که در روز آخر هر مجلسى به قمر بنى هاشم علیه‏السلام توسل
می ‏جویند. لذا مرحوم دربندى نیز روز نهم مجلس اعلام کرد: فردا روضه حضرت اباالفضل علیه‏السلام را می ‏خوانم، هر کس مریض صعب العلاجى دارد به اینجا بیاورد که ان شااللّه‏ شفاى همه‏شان را از قمربنى هاشم علیه‏السلام خواهم گرفت. روز بعد، هر چه مریض و مریضه در شهر تبریز بود به مجلس ایشان آوردند، تعداد بیمارانى که با پاى خود به مجلس آمدند بى شمار بود و تعداد کسانى که روى تخت و یا با وسایل دیگر به مجلس آورده شده بودند به بیست و هفت نفر می ‏رسیدند. هنگامی که مرحوم دربندى وارد مسجد شد، نزد بیماران رفت و از آنها تفقّدى کرد و به آنان فرمود: چند لحظه دیگر صبر کنید و همگى با شفاى کامل از این مجلس بیرون خواهید رفت. زمانى نیز که بر فراز منبر قرار گرفت، خطاب به قمربنى هاشم علیه‏السلام عرض کرد: اى مولاى من! من به عنوان نوکر شما، به اهالى این شهر وعده داده‏ام که امروز همه بیماران از این مجلس با تن سالم بیرون روند. از کرم شما به دور است که نوکرِ خود را در میان این همه مردم بى اعتبار کنید. آنگاه روضه بسیار باحالى خواند که در نتیجه آن همه مردم با بیتابى گریه کردند و جمعى هم غش نمودند و روى دست مردم به بیرون برده شدند. هنگامی که مجلس به پایان رسید، همه آن 27 نفر با پاى خود، با تن سالم و شفاى کامل به
منزل خود رفتند. و این یکى از برکات حضرت اباالفضل علیه‏السلام است که در یک مجلس دهها نفر
مریض صعب العلاج با توسل به آن باب الحوائج الى‏اللّه‏، شفا یافتند.

اشاره‏اى به مقام معنوى آن بزرگوار
از مرحوم شیخ مرتضى انصارى رضوان اللّه‏ تعالى علیه نقل شده:
(در دوران مرجعیت ایشان) زمانى جماعتى از طهران به قصد زیارت نجف اشرف آمده
بودند و به خدمت شیخ نیز رسیدند و از ایشان درخواست کردند از طرف خودشان عالم
معتمدى را به عنوان نماینده مبلّغ و… به طهران بفرستد. مرحوم شیخ یکى از شاگردان خود را
که از اهالى طهران و داراى مقامات علمی و تقوى و فضل بود، امر فرمود به همراه این
جماعت به طهران بروند و آن سیّد هم قبول فرمود و اسباب سفر را فراهم و بالاخره همراه
آنان به راه افتاد، مدّتى نگذشته بود که دیدند این عالم سیّد به نجف برگشته است. شیخ
انصارى رحمه‏اللهوقتى ایشان را دید تعجّب کرد و فرمود: چرا برگشته‏اى؟ سیّد فرمود: با آنها رفتم
اما در بین راه خوابى دیدم، لذا تا روز جمعه در نجف می ‏مانم، اگر رؤیا صادقه باشد که
می ‏مانم، در غیر این صورت به سمت طهران حرکت می ‏کنم.
مرحوم شیخ فرمود: چه خوابى؟ سیّد عالِم فرمود: عالَم دیگر را در خواب دیدم و قصرى
بزرگ مشاهده نمودم، سؤال کردم: این قصر از کیست؟ گفتند: این قصر از آنِ توست. سیّد
طهرانى می ‏گوید: تا این کلام را شنیدم، قصد کردم داخل قصر شوم، گفتند: خیر، الان اجازه
ورود ندارى. گفتم: چه زمانى اذن دخول دارم؟ گفتند: در روز جمعه می ‏توانى داخل شوى.
سیّد به مرحوم شیخ می ‏فرماید: من این خواب را تفسیر کردم که زمان مرگ من روز جمعه
است، لذا برگشته و با آنها نرفته‏ام که اگر وفات نمودم، در نجف در جوار حضرت
امیرالمؤمنین علیه‏السلام دفن شوم، و اگر نمردم، به زودى به طهران می ‏روم.

و در ادامه سیّد طهرانى به شیخ می ‏فرماید:
(در عالم خواب بعد از دیدن قصر خودم) شروع به راه رفتن کردم. قصرى را دیدم که
بزرگتر، زیباتر و بهتر از قصر من بود، سؤال کردم این قصر از کیست؟ گفتند: از آنِ شیخ
انصارى است. دوباره به راه افتادم، قصرى دیدم که بزرگتر، زیباتر و بهتر از دو قصر قبلى بود.
سؤال کردم این قصر از کیست؟ گفتند: از آنِ شیخ ملاّ آقا دربندى رحمه‏الله است. تعجّب کردم چون
شیخ انصارى در عالم دنیا بزرگتر و شهرتش بیشتر از شیخ دربندى رحمه‏الله بود.
سؤال کردم: چرا قصر شیخ دربندى بزرگتر از قصر شیخ انصارى است؟ گفتند:
انّ هذا عطاءُ الحسین علیه‏السلام؛ این لطف و هدیه حضرت اباعبداللّه‏ الحسین علیه‏السلام است.
روز جمعه آمدند به شیخ خبر دادند که سیّد طهرانى وفات نموده. مرحوم شیخ رفتند و نماز
بر او خوانده و او را دفن کردند، و معلوم شد که رؤیا صادقه بود.

اما سخن شیخ انصارى رحمه‏الله پیرامون این خواب
فرموده بودند: «در فکر بودم که شیخ دربندى چه دارد که من ندارم، او عالم است من هم
عالم می ‏باشم، او مدرّس است من هم مدرّس هستم، او مولّف است من هم مؤلّف می ‏باشم،
چه چیزى او دارد که من ندارم؛ بعد به فکرم رسید، او یکى از خطباء و منبرى‏هاى امام
حسین علیه‏السلاماست و به منبر می ‏رود و براى سیّدالشهداء علیه‏السلام قرائت مصیبت می ‏کند، اما من این
کار را انجام نمی ‏دهم، لذا فرمود: در هر روز شخصى بیاید و چند دقیقه‏اى ذکر مصیبت کند،
بعد من درسم را شروع می ‏کنم.

انصاف، حسادت، عناد، کم…
با توجه به ظرافت‏ها و نکات دقیقه‏اى که در کتاب شریف «اسرارالشهاده» موجود است و
برخى با نگاهى سطحى و ظاهرى، عامداً و یا سهواً، مطالبى پیرامون این کتاب مطرح
نموده‏اند، لازم است به چند موضوع اشاره کنیم:

1. آیا مرحوم دربندى و بعضى بزرگان چنین فرموده‏اند که آنچه در این کتاب است همه به
یقین وحى منزل است و جاى هیچ شک و شبهه‏اى در کتاب نیست، که عدّه‏اى با دیدن چند
داستان ضعیف و یا روایت ضعیف تمام کتاب مؤلّف را زیر سؤال می ‏برند.
2. در خیلى کتب دیگر مطالب ضعیف هم پیدا می ‏شود، و مرحوم ملا آقا، این مطالب را
فقط براى جذبه آن ماجرا آورده است. لذا وجود آن در یک کتاب تحقیقى، علمی و تاریخى،
دلیل بر ضعف همه کتاب نیست، خیلى از مطالب متواتر است، بعضى صحیح و شهرت
فراوانى دارد که بر اهل درایه و حدیث پوشیده نیست.
3. افرادى که عینک بدبینى در مورد مرحوم دربندى به چشم زده‏اند، آیا تمامی تألیفات و
کتب مرحوم دربندى را مطالعه نموده‏اند و یا تمام کتب مرحوم دربندى را در فقه و اصول
اصلاً متوجّه می ‏شوند، و یا اصلاً از رشته کارى آنها بیرون است، که نسبت به این مرجع عالم
شیعه با زبان یا قلم جسارت می ‏کنند.
4. آیا قسمتِ پُرِ لیوان آب را ندیده‏اند، که با بی‏انصافى عده‏اى گفته‏اند و جماعتى بدون
تحقیق به پیروى از آنها، کلمات را تکرار می ‏کنند، و گاهى اصلاً اسم کتاب را صحیح تلفّظ
نمی ‏کنند.
5. فرق است بین روایت ضعیف و مجعول. در ضعیف ترد نمی ‏شود، به عنوان معاضد
استفاده می ‏شود، در سنن مورد استفاده قرار می ‏گیرد در مجعول ترد می ‏شود.
6. بعضى افرادى که اظهاراتى دارند، آیا تمام کتاب «اسرارالشهاده» را از اول تا آخر،
مخصوصاً استدلال‏ها را دیده و فهمیده‏اند.
7. آیا اگر کسى در یک کتاب موضوعى را دید و با عقلش سازگار نبود باید همه کتاب را زیر
سؤال ببرد؟!
اوّلاً: مگر هر چه در دین و مذهب و تاریخ، امامت و اعتقادات آمده باید با عقل سازگارى
داشته باشد، مگر عقل تشخیص می ‏دهد چرا نماز صبح دو رکعت است و چرا باید جهراً
خواند؟!
دوم: آیا مراد از عقل که باید از آن استفاده کرد هر عقلى است؛ مگر بافته‏ها و یافته‏هاى
دیگران است که هر روز بر آن حاشیه بزنیم و هرکس هر چه دوست داشت بگوید و بنویسد،
بعد شاگردش ردّیه آن را بنویسد بعد شاگردِ شاگرد… .
به عنوان مثال در قدرت امام علیه‏السلام (چه در جنگ و چه غیر آن) امام معصوم را با افراد دیگر
قیاس کرده، زمان را در نظر گرفته و ضربات شمشیر را می ‏گوید با عقل سازگارى ندارد، همه
را به حساب مرحوم دربندى نوشته است. قبل از هر مطلب باید بداند روایات متعدد داریم
«لا یقاس بنا أحدٌ؛ کسى را با ما قیاس نکنید» و لااقل فضائل و کرامات و عظمت امام علیه‏السلام را در
کتب روائى ببیند، بعد قضاوت کند. دیگر اینکه به این حضرات صاحب العصر و الزمان
می ‏گویند.
و از همه مهمتر این اشخاص عوض کسب اعتقادات و روش دیگران و… از غیر شیعه، باید
به اعتقادات خود طبق آیات قرآن و روایات در عظمت، فضائل و صفات امام معصوم و
اهل‏بیت علیهم‏السلام نگاهى داشته باشند.
عقاید خود را به آیات و روایات ولایى عرضه کنند، مقدمه «تفسیر برهان» را ببینند،
«بصائرالدرجات» ابوالحسن صفار رحمه‏الله، «معالم الزلفى فى النشأه الاولى و الاخرى» مرحوم
بحرانى، «حقّ الیقین» علامه مجلسى رحمه‏الله، یا لااقل به «تحف العقول» روایت حضرت ثامن
الحجج على بن موسى الرضا علیه‏السلام در صفات امام معصوم علیه‏السلام نگاهى داشته باشند. نه با تفسیر به
رأى آیات و روایات و با ردّ بعضى روایات متواتر و صحیح و با بعضى عقول… براى
معصوم علیه‏السلام اظهار نظر کنند. اگر روایات کثیره و صحیحه و متواتره را در عظمت و علم و
قدرت امام علیه‏السلام دیده بودند باب مخالفت با خیلى از مقاتل و شجاعت آن حضرات را باز
نمی ‏کردند. امام کیست، خلقت نورانیت، عالم بالا، در بین مردم و… .
نتیجه اینکه اگر در کتابى ضعفى بود، ضعیفى بود، همه کتاب و مؤلف او را نباید زیر سؤال
برد، به او بى ادبى کرد. به مانند «بحار» علامه مجلسى رحمه‏اللهکه فرموده غواصّ ماهر، جواهرات را
از غیرش استخراج کند و بقیّه قاعدتاً رها می ‏شود.
8. آیا بزرگان ما اعتراض به بیان خلاف واقع نداشتند؟ آیا مانع از بیان روضه‏اى یا مطلبى
دروغ به زعم بعضى در روضه و منابر نبودند؟ چرا بودند. امر به معروف و نهى از منکر
می ‏کردند، ولى به کتاب و مؤلف آن جسارت نمی ‏کردند.
اینگونه رفتار در شأن یک عالم بود، محترمانه، با بیانى لیّن و متقن نه به صرف احتمال، آن
هم قضاوت در مورد مسئله‏اى که در رشته کارى آنها نبوده و اطلاعى پیرامون آن نداشته‏اند که
گاهى آگاهانه و گاهى ناآگاهانه، آب به آسیاب معاویه می ‏ریزند.
9. آیا یافتن ضعفى در کتاب بدین معناست که نویسنده آن کتاب، آن را خود ساخته است؟
چه اینکه ممکن است مؤلف، آن داستان و ماجرا را از کسى که مورد وثوق او بوده نقل کرده
باشد. و هدف آن بوده که هر چه درباره آن ماجرا یا قضیه نقل شده بیان کند و صحّت و سُقم
آن را به دانشمندان و محققان بعد واگذار کرده است.
صرف اینکه کسى گفت فلان کتاب یا قضیّه دروغ است آیا از درجه اعتبار ساقط می ‏شود؟ و
باید حرف او را قبول کرد؟ آیا او معصوم است که حرفش را قبول کنیم؟ این مطالب که تعبّدى
نیست، تقلیدى نیست، خود اشخاص باید بروند تحقیق کنند. مگر آن آقا تمام کتب مقتلى،
تاریخى و… را دیده است و پیدا نکرده است و ضعف و دروغ را تشخیص داده است؟ یا نه، به
صرف اینکه می ‏گوید: من ندیده‏ام و من نشنیده‏ام، با عقل سازگارى ندارد، می ‏شود حرفى را
قبول کرد؟
صِرف شهرت کسى، در موضوعى که به کار او ربطى ندارد آیا می ‏شود حرفش را قبول
کرد؟
اگر در هر کتاب و موضوع و قضیه‏اى راجع به مقتل نظر بدهیم مثل «اسرارالشهاده» و بعضى
کتب دیگر، اشک همه خشک می ‏شود.
چون این هجمه‏ها، دامن منبر و همه کتب را می ‏گیرد، بارها و بارها بالاخص جوانان
گفته‏اند تا مقتلى و یا مطلبى از منبرى یا مداح می ‏شنویم می ‏گوییم این ماجرا هم نکند از آنها
باشد که دروغ است، ضعیف است، در این فکر و خیال اشک چشمم خشک می ‏شود. و از
طرفى خیلى‏ها هم نقل نمی ‏کنند مبادا ایراد بگیرند، لذا از داستان‏هاى پیرامون واقعه عظماى
کربلا محروم می ‏شوند.
آیا اگر ماجرایى را با شاخ و برگ در جایى خواند باید همه ذاکرین و مادحین و وعاظ و اهل
منبر و روضه و کُتب مؤلفه پیرامون آن را زیر سؤال برد یا باید به همان شخص تذکر داد و به
همه علنى بى ادبى نکنیم.
اى کاش افرادى مانند مرحوم دربندى، طریحى، نراقى، شیخ جعفر شوشترى رضوان‏اللّه‏علیهم
و… زنده بودند، که اوّلاً گریستن و عزادارى را به عده‏اى بیاموزند که روایات و احادیث در
سیره بزرگان ما در اقامه مجالس، اشک، تباکى و عزادارى و دسته‏جات و آنچه مربوط
سیّدالشهدا علیه‏السلام بوده است، و چون نام مبارک امام حسین علیه‏السلام را می ‏شنیدند چه حالى پیدا
می ‏کردند.
چگونه شیخ عبدالکریم حائرى‏ها گریه می ‏کردند و از خود بیخود می ‏شدند، چطور آیه‏اللّه‏
کوهستانى‏ها عزادارى می ‏کردند که به مرحوم دربندى افراطى نگویند.
بله، نمی ‏داند گریه چیست؟ عمرى به اصطلاحات چسبیده و کِى شنیده و دیده که مجتهدى
لُنگ ببندد، گِل بر سرو صورت بمالد با آن هیئت به منبر برود، و گاهى غَش می ‏کند و از منبر به
زیر می ‏افتد رضوان‏اللّه‏تعالى‏علیهم.
کاش این قلم‏ها و زبان‏ها و کاغذها و سرمایه‏ها در تبلیغ ولایت به کار می ‏رفت (البته لیاقت
می ‏خواهد) نه اینکه خواسته و ناخواسته شمشیر دشمن را تیز کنند.
و هر کسى در هر جا دست به قلم شود تحریفات بنویسد، و هر کس هر روضه را نشنیده یا
ندیده دروغ بپندارد و حال اینکه نه مطالعه و تحقیق مقتلى داشته که کتب خطى، چاپ سنگى،
چاپ جدید و مقاتل فهرست شده در کتابخانه‏ها مؤلفین آنها، چه علماء و بزرگان بوده‏اند و لا
اقل به «الذریعه» مراجعه و پیگیرى کند سپس قضاوت نماید.
نتیجه این بلند پروازى‏ها، اقدامات عجولانه، اسم و رسم پیدا کردن‏ها و قضاوت‏هاى بیجا
این می ‏شود که وهابیت از کتب به اصطلاح تحریفات شیعه‏ها، کتاب مقتل می ‏نویسد و بیان
می ‏کند ببینید فلانى در آن کتاب گفته است این روضه دروغ است، فلان فرد هم این 5 روضه
را دروغ می ‏داند، فلانى این 8 مورد را و… ، در نتیجه به دروغ گریه می ‏کنند، اینها حرفهاى
خودشان را قبول ندارند، اکاذیب می ‏بافند، در نتیجه به همه کتب شبهه وارد می ‏کنند و حال
آنکه از ابتداء تا انتها 5 یا 6 مورد است در مقاتل که سندى آنچنانى ندارند و مردم هم خود به
آنها بهاء نمی ‏دهند و اهل علم و فضل هم که آنها را بیان نمی ‏کنند. و پر واضح است که همه را
از زیر سؤال بردن بدون مطالعه، اینچنین مفاسدى دارد.
و این افراد فرداى قیامت نزد رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله و ائمّه اطهار علیهم‏السلام و علمایى که به آنها بیادبى
کرده‏اند و کسانى که به خاطر حرفهاى بی‏اساس آنها اشکشان را خشک کرده‏اند باید جواب
بدهند و آنجاست که بافته‏هاى شخصى و بازى با اصطلاحات به کار کسى نمی ‏آید.

یا اهل العالم قتل الحسین بکربلا عطشاناً
1. علماء، بزرگان، دانشمندان مطّلع شیعه در طول قرون و اعصار از سر احساس وظیفه و
تکلیف و ارادت خاص به آستان مقدّس حضرت سیّدالشهداء علیه‏السلام و علاقه به عزادارى و واقعه
عاشوراء، همیشه مراقب بودند تا تأویلهاى نابجا – بیانات نادرست، بى سند و… عظمت
واقعه عاشوراء را تحت الشعاع قرار ندهد (اگرچه عاشوراء بالاتر و والاتر از آن است که به
نقطه‏اى از افلاک آن به اندازه سر سوزنى گزندى برسد) ولى با مطالعه همه جانبه، با مراجعه به
مدارک موجود و همه کتب مربوطه بعد از ثبوت عدم قطعى الصدور بودنش تذکر می ‏دادند نه
اینکه با اسم تحریف و با اندکى اصطلاح یاد گرفتن، بدون مراجعه به همه کتب، تیشه به ریشه
اصل عزاء و مقتل بزنند، حال یا ناآگاه یا با عناد!! اینچنین می ‏کنند.
2. دشمنان شیعه در تمام دنیا از شبکه‏ها، سایت‏ها، جزوات، کتب، مجلات، سخنرانى‏ها با
ایجاد شبهه، شک و تردید به وجود آوردن، حمله همه جانبه‏اى را بر ضد تشیع بالاخص عزاء
و منبر و مداحى حسینى علیه‏السلام شروع کرده‏اند. نه از الان، بلکه از قدیم الایام می ‏بینیم چند سال
قبل در لندن کنفرانس و جلسات شیعه‏شناسى تشکیل دادند، جالب بود بعد از مدتى (حدود
11 ماه جلسه) معلوم شد عدّه‏اى از این جماعت، وهابى هستند و عدّه‏اى یهودى؛ در آن
کنفرانس راهکارهایى را براى براندازى شیعه تصویب کرده بودند که شامل بعضى از موارد
زیر است:
ـ نام‏هاى غیر ولایى به جاى نام‏هاى اهل‏بیتى آورده شود، خدیجه، فاطمه، زهرا، زینب
صلوات اللّه‏ علیهنّ … کنار رود و اسم‏هاى جدید آورده شود.

ـ لباس مشکى از تنشان بیرون آورده شود (یعنى کارى کنند که لباس مشکى به تن نکنند) و
ملاحظه می ‏کنید چقدر زیاد کارهایشان نتیجه داده است.
ـ افتراء بستن به سخنرانى‏هاى منابر حسینى، نسبت دروغ دادن به مطالب روضه‏ها،
مقتل‏ها، به حالت مسخرگى، جُک و فکاهى جلوه دادن روضه مداحى، و روضه‏خوان
اهل‏منبر.
ـ ایجاد تشکیک در روایات و روضه‏ها و افسانه و خرافات جلوه دادن آنها.
ـ تلاش براى کم رنگ کردن قطع و از بین بردن ارتباط عاطفى عاشوراء و حالات گریه و پا
برهنگى و… .
ـ جایز ندانستن لطمه و سینه‏زنى و… توهین به هیئتى‏ها و دسته‏جات عزادارى و… .
ـ به جاى روحانىِ مُلبّس، از شخص کت و شلوارى استفاده کردن، آن هم غیر روحانى نه معمولى، بلکه کسى را می ‏آورند که کت و شلوارى باشد و ریشش را هم تراشیده باشد.
دشمنان منابر حسینى و عزادارى امام حسین علیه‏السلام از این طریق هجمه‏ها نموده‏اند. همه و
همه براى کم رنگ کردن منبر و وعظ و خطابه، دسته و هیئت، اشک و تباکى، اطعام، مشکى
پوشیدن و… است چه اینکه می ‏دانند عزادارى امام حسین علیه‏السلام است که توحید و قرآن و نبوت
و امامت و روایات و دین، و خلاصه اعتقادات را حفظ کرده است. چه اینکه مردم با آمدن به
مجالس امام حسین علیه‏السلام، احکام، اخلاق، تاریخ، اعتقادات، آداب زندگى، تفاسیر، قرآن،
داستان‏ها و قصص گذشتگان، اثبات وجود نبى و امام علیهم‏السلام، لزوم بودن آنها و… را درک، حفظ و
یاد می ‏گیرند و به آن پایبند می ‏شوند.

(تنبیهٌ)
ماجراى مرحوم شیخ جعفر شوشترى: در قضیّه سفر حاج شیخ جعفر شوشترى رحمه‏الله به ایران،
وقتى ایشان وارد تهران شدند جمعیّتى زیاد از جمله سفیر کشور روسیه به ملاقاتش رفتند.
مردم از آن مرحوم خواستند آنها را موعظه و نصیحت کند، ایشان نیز به درخواست مردم
سرش را بلند کرده فرمود: اى مردم! بدانید و آگاه باشید که خدا در همه جا حاضر است و
مطلب دیگرى نفرمود، لکن این سخن تکان دهنده اثر خودش را بخشید به طورى که
اشک‏ها جارى گردید، قلب‏ها در هم تپید و حالت مردم به شکل عجیبى دگرگون شد. جریان
گذشت و سفیر روسیه در نامه‏اى به نیکلا قیصر روس این چنین نوشت: تا مادامی که این قشر
روحانیون مذهبى در بین مردم هستند و مردم نیز از آنها پیروى می ‏کنند ما نمی ‏توانیم کارى از
پیش ببریم، زیرا وقتى یک جمله چنین انقلاب عجیب روحى به وجود می ‏آورد، دیگر
دستورات و فتاواى صادره چه خواهد کرد؟!
لذا قبل از هجمه به منابر، کتب مربوط به آن را مورد تشکیک قرار می ‏دهند نه با روشى
عالمانه، بلکه با کمال بى ادبى و خصمانه. به علمایى مانند مرحوم طریحى، مرحوم دربندى و
نراقى بى‏ادبى می ‏نمایند. به کسانى که سالیان سال، مجتهدین از محضر آنها استفاده برده،
اجازه نقل حدیث و اجتهاد به افراد داده‏اند، صاحب رساله عملیه بوده‏اند، کنگره براى افرادى
مثل نراقى گرفته‏اند. مراجعى که یکى از علماء می ‏فرمایند: صاحبان نظر در اصول، در فقه، در
لغت، در رجال، در تفسیر و… بوده‏اند.
چرا اینچنین؟!
لذا تشکیک در اقامه عزاى حسینى علیه‏السلام و آنچه پیرامون آن است، از بزرگترین، در عین حال
آسانترین، کم هزینه‏ترین و پراثرترین وسایل تخریب اخلاق، ایمان و اعتقاد (خلاصه، دین)
مردم است.

اما کتاب حاضر
«اکسیر العباداه فى اسرار الشهاداه» معروف به «اسرار الشهاده» شامل 12 مقدمه نورانى علمی و
اکثراً استدلالى، و 44 مجلس وسیع و یک خاتمه که شامل 3 مجلس می ‏باشد که مجالس آخر
شامل 4 تذئیل است.
خلقت نورانى اهل‏بیت علیهم‏السلام خاصّه حضرت سیّدالشهداء علیه‏السلام، مصائب آن حضرت و اسرار
شهادت آن حضرت در اعلى علّیین، در زمین، اثرات آن شهادت و عظمت مصیبت، عظمت
سیّدالشهداء علیه‏السلام، عظمت عزادارى بر حضرت علیه‏السلام، عظمت اشک، روایات مربوط به حلال‏زاده
بودن محبّین امیرالمؤمنین علیه‏السلام، عظمت زمین کربلا، حائر شریف، تربت اعلى حضرت
سیّدالشهداء علیه‏السلام، اجر و ثواب انفاق در راه اهل بیت علیهم‏السلام مخصوصاً مجالس امام حسین علیه‏السلام،
ثواب زیارت، برکات زیارت، حقیقت زیارت و زائر و شهادت او و بستگان و یاران حضرت
سیّدالشهداء علیهم‏السلام.
شخص مُنصِف که شمّه‏اى از آیات و روایات ولایى را دیده و از فقه و اصول رجال و
حدیث بهره‏اى برده باشد، با مطالعه (لا اقل) اوائل کتاب و بررّسى روایاتى که مرحوم فاضل
دربندى، مکاسب‏وار به توضیح و تشریح آنها از نظر مفهوم، منطوق، مدلول، رجال، نوع
حدیث و غیره پرداخته است، بى شک به مقام علمی و معرفت ولایى آن بزرگوار در دفاع از
ولایت و امامت و شعائر الهى پى‏خواهد برد. و در طول مقدمات و مجالس و خاتمه کتاب
سوز و گداز این مرجع شیعه (که از صفات خاصّ مراجع شیعه می ‏باشد) را در مصائب
خامس آل عبا حضرت سیّدالشهداء علیه‏السلام به وضوح مشاهده می ‏کند.

ترجمه اسرارالشهاده
«اسرار الشهاده» توسط خود مرحوم دربندى، قبل از دیگران دو بار، اما نه به صورت کامل،
ترجمه شده است.
«جواهر الایقان» که خیلى از مطالب اسرارالشهاده است که ترجمه شده است ولى اضافاتى
هم دارد.
«سعادات ناصریه» که آن هم خیلى از مطالبش از اسرارالشهاده است که ترجمه شده ولى با
اضافاتى.
کتاب حاضر را «حاج میرزا حسین شریعتمدار تبریزى» به نام «انوارالسعاده فى اسرار الشهاده»
در سال 1331 ه ق به درخواست «حسین پاشاخان امیر بهادر» به فارسى ترجمه نموده است، که
طبع حاضر توسط انتشارات طوباى محبت با بازنگرى، تحقیق و تصحیح جدید، به
علاقه‏مندان ارائه نموده‏اند.

مؤلف محترم در خاتمه «اسرارالشهاده» می ‏فرماید:
در صبح جمعه نیمه ذى القعده سال 1272 ه ق تألیف «اسرارالشهاده» به اتمام رسیده است و
مدّت تألیف کتاب را 18 ماه ذکر می ‏فرمایند.
(لذا شروع به تألیف حدود 15 جمادى الاولى سال 1270 ه ق بوده است).
به فرموده مرحوم آقا بزرگ طهرانى می ‏فرمایند:
از آغاز کتاب استفاده می ‏شود که هنگام تألیف این کتاب عمرش از 50 متجاوز بوده است.
در خاتمه: خداوند ما را از مروّجین ولایت امیرالمؤمنین علیه‏السلام و اولاد معصومینش علیهم‏السلام قرار
دهد و توفیق خدمت به آستان حضرت اباعبداللّه‏ الحسین علیه‏السلام به همه ما مرحمت فرماید.
السّلام على من أطال لمصیبته العویل و البکاء.
السّلام على الباکین لخامس اصحاب الکساء.
السّلام على اهل المصیبه و العزاء.

نقد و بررسی مشتریان

    نقد محصول و امتیاز شما به این محصول

    برای کمک به دیگران کاربران در انتخاب،لطفا قبل از نوشتن نقد و نظر خود ، به این محصول امتیاز نیز بدهید.

برچسب ها

آثار مرتبط