مقدمه ای از کتاب:

تاریخ‏نگاری رویدادهای برجسته هر دوره و راه یافتن به مرکز ثقل آنها مستلزم بررسی و سنجش رویدادها و بیان ویژگی‏ها، انگیزه‏ها و نتیجه‏های آنهاست که چنین کاری هرگز از تاریخ‏نویسی خشک رسمی برنمی‏آید و حاقّ مطلب ناگفته می‏ماند. از این جهت هم هست که تاریخ‏نگاری وقایع انقلاب اسلامی و دفاع مقدس وارد راه‏های جدیدی شده است که رویکرد منحصربه فرد و جدید آنها به کلی در گذشته بی‏سابقه است و از قضا آمار بالای فروش آنها هم از رضایت و اقبال مخاطبان از چنین آثاری حکایت می‏‏کند. کتاب «پایی که جا ماند» که یادداشت‌های روزانه‌ سید ناصر حسینی‌پور در اردوگاه‌ها و زندان‌های مخفی عراق است یکی از شاخص‏ترین آثاری است که شرح روزهای سخت اسارت در دست صدامیان و بعثیان عراقی را با متدی نوآیین و اثرگذار در عهده دارد. مولف این کتاب را از روی ۲۳ برگه‏ای ‌ یادداشت‌برداری کرده است که آنها را در دوران اسارت مخفیانه روی کاغذهای سیگار نوشته بوده، در عصای خود پنهان کرده تا به‌دست زندانبان‌ها نیفتد و بالاخره توانسته آنها را با خود به ایران بیاورد. حسینی‏پور مورخی است که در عین حال هنرمند هم هست. او در این اثر نوعی گزارشی داستانی از تاریخ اسارت به دست می‏دهد که تنها به وصف ظاهر اشتغال ندارد بلکه موشکافی‏های روانی و بررسی انگیزه‏های درونی و دریافت ریشه‌های هر رویداد را مطمح نظر قرار داده و مخاطب را با کنه حوادث آشنا می‏کند. خوانندگان با مطالعه این کتاب در سیری درونی به صمیم سرشت و وجدان راوی راه می‏یابند و از راه همدلی و الهام درونی درمی‏یابند که چه اندیشه و تصوری بر نویسنده در دوران اسارت چیره بوده است.


 سیدناصر حسینی‌پور اهل روستای ده‌بزرگ در استان کهگیلویه و بویراحمد است. او در شهریورماه 1365 در چهارده‌‌ سالگی به جبهه رفت. برادرش، سیدهدایت‌الله، جانشین واحد اطلاعات و عملیات تیپ 48 فتح بود که در کردستان به شهادت رسید. سیدناصر طیّ 800 روز اسارت تحت شدیدترین شکنجه‏های گروهبان عراقی ولید فرحان قرار گرفت و کتابش را هم به او که بدترین شکنجه‏ها را به سید روا داشت تقدیم کرد.

حضرت آیت‏الله خامنه‏ای (رهبر معظم انقلاب): تاکنون هیچ کتابی نخوانده و هیچ سخنی نشنیده‌ام که صحنه‌های اسارت مردان ما در چنگال نامردمان بعثی عراق را، آن چنان که در این کتاب است به تصویر کشیده باشد.
حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین ابوترابی‌فرد: سطر سطر این کتاب امید بی‌نهایت به رحمت خدای متعال و قدرت او را به نمایش می‌گذارد.
محسن پرویز: «پایی که جا ماند» مکمّل دو کتاب «دا» و «نورالدین، پسر ایران» است.
سید ناصر حسینی‌پور (نویسنده‌ کتاب): من با این دیده‌بانی در اردوگاه‌های عراق سعی کردم دیده‌بان صادقی برای حوادث و اتفاقات اطرافم باشم و اگر افسر عراقی یک لبخند به من زد، آن را هم فراموش نکرده‌ام و در کتابم آورده‌ام.
رضا مهدوی (مدیر سابق مرکز موسیقی حوزه‏هنری): «پایی که جا ماند» یک اثر فوق‌العاده شاخص در بین کتاب‌های موجود‌ دفاع مقدس است.

می‌دانم کدام یک از جاسوس‌ها و افراد خودفروخته، قضیه کاریکاتور را به گوش نگهبان‌ها رسانده بود. عراقی‌ها سراغ مسعود آمدند، کیسه انفرادی‌اش را تفتیش کردند و کاریکاتور را لابلای پتویش پیدا کردند، سعد از مترجم خواست بدون کم و زیاد جملاتی را که زیر کاریکاتور نوشته شده، برایش ترجمه کند. فاضل هم با ترس و لرز، جملات پایین کاریکاتور را ترجمه کرد. عراقی‌ها برافروخته شدند، سعد که خیلی خشمگین و عصبانی بود، با کابل و لگد به جان مسعود افتاد.صفحه 664 و 665