دو امام مجاهد - امام حسن و امام حسین(ع)

تخفیف ویژه

کتاب دو امام مجاهد مشتمل بر شش گفتار از آیت الله خامنه ای است که در سال های 51 و 52 ایراد شده است. دو گفتار اول کتاب، شامل دو سخنرانی ایشان در فروردین سال 51 است که در حسینیه ارشاد تهران انجام شده است. معظم له در این دو جلسه که به مناسبت ایام شهادت امام حسن (ع) در آخر ماه صفر برگزار شده، علاوه بر شرح نظریه "انسان 250 ساله" به جایگاه والا و مهم امام حسن(ع) در این دوران و چرایی دست کشیدن از جنگ و علل پذیرفتن آتش بس و بیان تفاوت شرایط امام حسن و امام حسین(ع) پرداخته اند.

گفتار سوم تا پنجم اثر، اختصاص به سه سخنرانی ایشان در شب تاسوعا، عاشورا و شام غریبان محرم 1394 هجری قمری (مصادف با بهمن 1352) با موضوع "تحلیل قیام حسینی" دارد. این سه سخنرانی در مسجد کرامت مشهد ایراد شده اند. ایشان در گفتار سوم به اهمیت آشنایی با علت قیام امام حسین(ع) و طرح برخی از نظریات اشتباه و ناقص در این زمینه می پردازند و با تاکید بر ماهیت انقلابی داشتن حرکت ایشان، بحث را به پایان می برند.

در گفتار چهارم به اهداف قیام حسینی اشاره و برای روشن شدن مطلب به تحلیل ریشه های آن می پردازند ایشان با انقلاب دانستن بعثت پیامبر اکرم(ص) دگرگونی هایی را که پس از ظهور پیامبر اسلام در جامعه جاهلی آن روز ایجاد شد، بر می شمرند. معظم له اهم اهداف پیامبر را، گستراندن تفکر توحیدی و نفی عبودیت طواغیت، از بین بردن اختلافات طبقاتی و ناعدالتی ها و تکریم انسان می دانند. ایشان با پرداختن به موضوع انحراف جامعه اسلامی از اهداف بعثت، به ترسیم ظرایط دوران خلفای سه گانه اول بویژه خلیفه سوم می پردازند. این گفتار با مرور اجمالی اقدامات امیرالمومنین و امام حسن(ع برای بازگرداندن قطار از ریل خارج شده جامعه اسلامی خاتمه می یابد.

در گفتار پنجم پس از مرور سریع مباحث دو گفتار قبل، به دوران امام حسین(ع) و اقدامات ایشان اشاره می کنند و بحث مستوفا و مستندی را در این زمینه ارائه می دهند. نکته جالب توجه در این گفتار، قسمت پایانی آن است که با دعوت مخاطب به تفکر در اهداف قیام امام حسین(ع) با نقل داستان "طوطی و بازرگان" همگان را به انقلاب بر ضد یزیدیان دعوت می کنند. شایان ذکر است که ایشان پس از آزادی از زندان حکومت طاغوت به شدت تحت نظر ساواک بوده اند که گزارش جلسات مختلف ایشان در مساجد و منابر و حوزه، در اسناد ساواک وجود دارد. اهیت شرایط آن زمان برای ایشان به وجهی بود که با وجود بیماری ای که در آن سه روز داشتند، بیش از یک ساعت و ایستاده برای عزادارانی که در مسجد کرامت جمع شده بودند به ایراد سخن پرداخته اند.