ولادت

تخفیف ویژه

دو شبان خراسانی که یکی کاتب و دیگری صحاف است فرزند خوانده های خود را که در ویرانه های شوش دانیال پس از دیدار با مولای خود امام موسی کاظم(ع) در پی کشتاری که عباسیان برای تاراج پارسیان انجام داده اند می یابند و آن ها را از بدو طفولیت در وصیتی مکتوب به نام هم می خوانند. لیلا و هاتف اکنون پس از سال ها و مرگ این کاتب و صحاف میخواهند با هم ازدواج کنند اما پرسش ساده آن ها از خود این است، ما که هستیم؟ و چرا فرزند مولای پدرانشان ولیعهد تازه عباسیان است؟ لیلا و هاتف برای یافتن پاسخ خود و ازدواج با یکدیگر به مدینه می روند تا حقیقت امام هشتم شیعیان را بیابند و زندگی خود را آغاز کنند. رسیدن آنان به مدینه مصادف است با هجرت اجباری حضرت امام رضا(ع) به مرو. اکنون هاتف و لیلا یکی در پی امام هشتم به سفر می رود و یکی با حضرت معصومه همراه می شود. هاتف و لیلا در می یابند که ولادتی تازه برای پارسیان رقم خواهد خود و آن آغازی تابناک سلسله نیکوست که در آینده به بار خواهد نشست.

نکته قابل توجه در این رمان نمایشی است که تشکری در آن از پذیرش امام و اندیشه و منش او در میان ایرانیان هم عصر وی به نمایش می کشد. مبنای اصلی رمان بر اساس دلبستگی کاتبانی ایرانی است که از دهقانان و شبانان بودند که نقل قول هایی درباره امام رضا(ع) به نقل از امام موسی کاظم(ع) شنیده و با هنرهایی از قبیل نقالی، در دورهم نشینی هایی شبچرا آن را بیان می کردند.

سفر امام رضا(ع) و حضرت معصومه(س) به ایران در این کتاب، از زبان مجموعه ای از کاراکترها بیان می شود که تشکری سعی کرده با رعایت ایجاز و خلق زبان فاخر متناسب با موقعیت و رخداد رمان و نیز ایجاد فصول متعدد و کشف هر واقعه از منظر مختص به خود در جریان داستان آن را به ماجرایی بیش از یک سفر تعبیر کرده و از آن به حادثه ای برای تغییر سرنوشت ایرانیان مسلمان و مقسم آن به قبل و بعد از خود یاد کند.

به تعبیر تشکری در این داستان در حقیقت با داستانی چند وجهی درباره زندگی این خواهر و برادر مواجه می شویم که شهود دراماتیک نویسنده نسبت به برخی موضوعات در بخش هایی از پرداختن به زندگی این دو بزرگ، از رویکردهای محتوایی آن محسوب می شود.

تلاش اصلی تشکری در این کتاب خلق روایتی تاریخی است که از دو منظر بدیع و تازه می نماید. نخست اینکه تاریخ برای وی بستر واقعی روایت داستانی نیست بلکه زمینه ای است برای بیان یک واقعیت تاریخ محتوم . او تاریخ را دستمایه خلق شخصیت هایی کرده مجازی اما فرم گرفته از واقعیت، که اسب خیال مخاطب این رمان را بر مسیری از واقعیت به تاخت می برند و او را در فضای داستانی و در عین حال حقیقی با زندگی معصوم هشتم و خواهر گرامیش آشنا می کند.

از سوی دیگر ولادت را می توان از حیث زبانی تلاشی ستودنی برای خلق زبانی تازه در روایت داستان های دینی تارخی دانست. این مساله خود را زمانی بیشتر نشان می دهد که ببینیم در میان نویسندگان ایران زبان بیان روایت های تاریخی و لحن حماسی آن با زبان بیان داستان های دین یو لحن پندآموزانه آن دارای تفاوت هایی اساسی هستند که تشکری توانسته در این میان به تلفیقی قابل توجه درباره آن دست پیدا کند.