حمویه (سرگذشت پادشاه سامانی و دلدادگان)

تخفیف ویژه

حسینقلی مستعان در سال ۱۲۸۳ خورشیدی در تهران دیده به جهان گشود، پس از اتمام دور ی دبیرستان در دارالفنون ، مدتی در مدرسهٔ علوم سیاسی به تحصیل پرداخت. كار روزنامه نویسی را از آغاز قرن (هجری شمسی) واز ۱۷ سالگی به عنوان روز نامه نگار عكاس در روزنامهٔ نیمه رسمی «ایران» آغاز كرد. وچون به كار روزنامه نگاری علاقهٔ زیادی داشت، خیلی زود به سردبیری آن روزنامه رسید. مستعان قصه نویسی را ازسال ۱۳۱۴ در مجلهٔ «مهرگان» شروع كرد. وی در روز ۱۵ اسفند ۱۳۶۱ درگذشت
قسمتی از متن :
جیحون ، خونهای گلگون را شسته و برده ، آفتاب فروردین را بر سینه پر خروشش گرفته و از نسیم بهاری به وجد آمده بود ، بخارای جان پرور و خیال انگیز را از دور نگهبانی کرده ، « افشنه » ، « بیکند » ، رامتین » ، « برکد » ، « فربر » ، « رخشه » ، « وردانه » ، و « کرمینه » بهشت آسا را از فیض لایزال خود سیراب می ساخت . بخارا با توابعش ، با اقمارش ، با شهرهای کوچک و دیه های آبادش چون خوشه آشفته ای از گلهای رنگارنگ در دامن کوهساران و در گذرگاه رودها و جویباران به زیورهای نوروزی آراسته بود .

مردمش آرامش سال پیش از شکرانه این نعمت را طی آن سال خونی بر خاک نریخته و داغ جگر گوشه ای بر دل ننشسته بود جشن گرفته بودند .

سال ۲۶۲ هجری بود . یک سال بود که اسماعیل بن احمد سامانی ، پس از آن که مدتی مورد بی مهری بود ، بار دیگر از طرف برادرش نصربن احمد ، امیر بزرگ و دلاور ماوراء النهر ، به فرماندهی بخارا منصوب شده …..