حکمت نامه لقمان (فارسی)

6% تخفیف ویژه

مقدمه ای از کتاب:

 حكمت ‏نامه لقمان اثر محمد محمدى رى‏ شهرى، با همكارى مهدى غلامعلى و ترجمه جعفر آريانى، در سال ۱۳۸۵ ش، در موضوع شخصيت لقمان حكيم و كلمات حكيمانه او تاليف شده است.
انگيزه نگارش اين كتاب، ارائه اندرزهاى ارزنده مشهورترين حكيم در تاريخ اديان ابراهيمى، به صورتى نو و با كاربردى آسان مى ‏باشد.
شخصيت مشهور لقمان حكيم و توجه پيامبر اسلام و ائمه معصومين( ع) به بيان حكمت ‏هاى او، همچنين جامعیت و استناد مطالب اين كتاب، اهميت و جايگاه اين كتاب را روشن مى‏ سازد.
كتاب براساس پيش‏گفتار، درآمد و ده فصل تنظيم شده است.
مولف، اين كتاب را با دسته‏ بندى موضوعى حكمت‏ هاى لقمان كه از منابع متعدد به دست آمده به شيوه نقلى محض، تاليف كرده است.
پيشگفتار شامل برشمارى فصول، حكمت‏ هاى منسوب به لقمان، كه در هيچ يك از منابع يافت نشده و افسانه ‏هاى مربوط به وى مى‏ باشد.
مولف در مقدمه‏ اى با عنوان« درآمد»، معناى حكمت در قرآن و حديث را عبارت از مقدمات استوار علمى، عملى و روانى براى نيل به مقصد والاى انسانيت دانسته است. وى بر همين اساس، حكمت را به سه نوع علمى، عملى و حقيقى تقسيم مى ‏كند و سرآمد حكيمان را انبياى الهى و اصياى آنان معرفى مى‏نمايد.
مولف در فصل يكم با عنوان« زندگى‏ نامه لقمان» به بررسى تبار، تاريخ زندگى، شغل، شاگردان، طول عمر و آرامگاه وى با نقل اخبار تاريخى گوناگون و حتى متعارض پرداخته است. ايشان در ادامه به سوالاتى چون پيامبرى لقمان؟ رمز دستيابى لقمان به حكمت؟ و همانندان لقمان در امت اسلامى؟ پاسخ گفته است.
فصل دوم شامل حكمت‏ هاى لقمان در قرآن، به همراه اخبارى در مضوعات شرك، نقش اعمال، كارهاى بزرگ، تكبر و غرور مى‏ باشد.
مولف در فصل سوم ده داستان حكيمانه لقمان را از منابع گوناگون جمع‏ آورى كرده است.
در فصل چهارم حكمت‏هايى درباره علم و معرفت آمده است، كه در آن ارزش و نشانه‏ هاى عقل و عالم، دانش‏ آموزى و آداب آن، ارزش و فوائد علم، فضيلت دانشمند و ادب همنشينى با او و نكوهش علاقه به نادان و دشمنى با دانا، بررسى شده است.
نويسنده در فصل پنجم با عنوان« عوامل خودسازى»، حكمت‏ هايى از لقمان پيرامون موضوعاتى چون نصيحت‏ پذيرى، يقين، تواضع، جهاد با نفس، استغفار، تقوا، ذكر، توكل، زهد، قناعت را بيان كرده است.
فصل ششم شامل حكمت‏ هايى در باب آفت ‏هاى خودسازى مانند ظلم، حسد، ريا، دروغ، بداخلاقى و نگاه حرام مى‏باشد.
در فصل هفتم آداب اخلاقى و اجتماعى مانند: آداب خنده، مشورت، خوردن، ميهمانى، داورى، فقر، سفر و انتخاب دوست در حكمت ‏هاى لقمان ذكر شده است.
مولف در فصل هشتم و نهم به ترتيب، مثل ‏هاى حكيمانه و حكمت‏ هاى لقمان را در موضوعات گوناگون گردآورى نموده است.
از آنجايى كه مولف، حكمت‏ هاى لقمان در فصول گذشته را از لحاظ موضوعى و مباحث جزئى تدوين نموده بود، در فصل آخر بسيارى از آن حكمت‏ ها را به صورت جامع و كامل از منابع اخبار بدون تقطيع و پراكندگى نقل نموده است.