ختامه مسک

تخفیف ویژه

مقدمه ای از کتاب:کتاب ختامه مسک - فیضی از ورای سکوت - رهنمودها و ارشادات حضرت آیت الله العظمی بهجت

مسعود دلاور در مقدمه کتاب می‌نویسد: در سال 1381 که اولین کتاب از ارشادات و رهنمودهای عارف واصل مرحوم آیت‌الله‌العظمی بهجت(ره)، به نام «فیضی از ورای سکوت» تدوین شد، بنا به دلایل شخصی تصمیم بر این شد که بیانات حضرت استاد را دیگر به عنوان کتاب منتشر نکنم ولی در عین حال جمع‌آوری و جست‌وجوی منابع را در حد امکان دنبال می‌کردم، تا اینکه در زمستان سال 1391 در دهه آخر ماه صفر در مجلس روضه‌ای حضرت استاد آیت‌الله امجد(حفظه الله تعالی) به من فرمودند: «چرا مطالب مرحوم آیت الله‌العظمی بهجت را در اختیار دوستان قرار نمی‌دهی و چاپ نمی‌کنی؛ ارشادات ایشان برای همه نافع است...»
عرض کردم: قصد چنین کاری نداشتم؛ اگر شما امر نمایید؛ مسئله دیگری است. فرمودند: «این کار انجام شود، برکات زیادی دارد.»
 از آن تاریخ با قصدی مضاعف به تکمیل مقداری از مباحث که آماده شده بود، مبادرت کردم تا اینکه در ماه مبارک رمضان 1434(تابستان 1392) آنها را در اختیار حضرت استاد قرار دادم که اگر نقطه نظری دارند، اعمال شود.
 حاصل این کار، مجموعه‌ای از بیانات و ارشادهای عارف کامل، سالک واصل، شیخ الفقهاء و المجتهدین مرحوم حضرت آیت‌الله العظمی بهجت(ره) است که در طول سال‌های متمادی در کرسی تحقیق و تدریس برای اساتید و فضلای حوزه علمیه قم ایراد شده است.
 ایشان در مسائل سیاسی و اجتماعی با ژرف‌اندیشی و کیاست خاصی در رابطه با چگونگی عملکرد استعمار در مورد مسلمانان و ایجاد شکاف و رخنه در میان آنها مطالبی را بیان داشته و به پیشامدهایی مانند حمله نظامی آمریکا به افغانستان و ... اشاره می‌کردند.
همچنین در مورد عبرت و تجربه‌آموزی از تاریخ گذشتگان و گرفتاری‌ها و ابتلائات آنها، به ویژه در تاریخ اسلام و تشیع و تاریخ زندگانی علما و زحماتی که آن بزرگان برای اعتلای کلمةالله و حقانیت شیعه متحمل شده‌اند، بیاناتی ایراد می‌فرمودند. بعضی از مباحث ولایت را کراراً بیان می‌کردند با اینکه همه می‌دانستند ایشان به قدر ضرورت و موجز صحبت می‌کردند. طوری که روزی یکی از دوستان بعد از درس به ایشان عرضه داشتند: در صورت امکان توضیح بیشتری در مورد این بحث بفرمائید. ایشان در جواب فرمودند: من از یک بار حرف زدن اباء دارم تا چه رسد به تکرار آن.»

 از جمله موضوعاتی که در فهرست این کتاب به چشم می‌خورد، می‌توان به «کرامت شیعه»، «آثار یقین»، «نجات شیعه گرفتار»، «تأکیدات در قرآن»، «نقش مبلغان در اصلاح جامعه»، «محسنات کتاب جواهر»، «کرامات علمای شیعه»، «تفسیر مجمع‌البیان»، «کرامت و حقانیت شیعه»، «اصلاح نفس تنها راه نجات» و ... اشاره کرد.
 در بخشی از این کتاب در مطلبی با عنوان «قرآن، کتاب انسان‌ساز» چنین می‌خوانیم: خدا می‌داند قرآن برای اهل ایمان چه معجزه‌ها و کراماتی دارد و چه چیزهایی از آن خواهند دید. قرآن، آخرین برنامه انسان‌سازی است، ولی ما از آن قدردانی نمی‌کنیم، به هیچ امت و ملتی چنین کتابی داده نشده که این خواص و آثار داشته باشد. نعمت به این بزرگی به ما داده شده، ولی مثل این است که اصلاً چیزی داده نشده، زیرا: اگر به قرآن عمل می‌کردیم، دیگران را هم به اسلام و قرآن جذب می‌کردیم، زیرا قرآن، جامع کمالات همه انبیای اولوالعزم است.
قرآن، انسان را به غایت کمال انسانی می‌رساند. ما قدردان قرآن و عِدل آن، اهل بیت(ع) نیستیم. خدا می‌داند حفظ قرآن، چه قدر در استفاده از این معدن و منبع رحمت الهی مؤثر است. تول به قرآن و حمل و فهم و قرائت آن، برای نجات عموم مردم مفید است. ما وظیفه داریم در تعلیم، تلاوت و عمل به قرآن کوشا باشیم. ما شب‌های احیا قرآن بر سر می‌گذاریم، ولی در مقام عمل، آیه‌های حجاب، غیبت، دروغ و ... را زیرپا می‌گذاریم».